Το Μανιφέστο του Κολιμπρί

Γιατί κολιμπρί;

Άρθρο 1

Τα περισσότερα κολιμπρί έχουν μήκος 5 εκατοστά περίπου ή και λιγότερο. Είναι ζωντανές αποδείξεις ότι ακόμα και στις πιο μικρές συνθήκες, μπορούν να υπάρξουν στιγμές μεγαλείου.

Στο αφρικανικό παραμύθι με τη φωτιά στο δάσος, όταν όλα τα ζώα τρέχουν να φύγουν, το κολιμπρί πετάει ανάποδα με μια σταγόνα στο στόμα. Στην ερώτηση του ελέφαντα για το πού πάει, το κολιμπρί απαντά «πάω να σβήσω τη φωτιά», «με μια σταγόνα;», ξαναρωτά ο ελέφαντας, «κάνω αυτό που μου αναλογεί» τον αποστομώνει το κολιμπρί και αναλαμβάνει την ευθύνη του ως κίνηση ελευθερίας, χωρίς ποσοτικές διαβεβαιώσεις επιτυχίας. Με μόνη λογική την αναλογία της ευθύνης, με παρακαταθήκη την καταγραφή μιας στάσης ελευθερίας. Ανεξαρτήτου αποτελέσματος το κολιμπρί θέλει να συμβεί, να γίνει γεγονός, να υπάρξει ως αλήθεια η προσπάθειά του, γιατί ξέρει πως μόνο μια σειρά από αφηγήσεις τέτοιων προσπαθειών διασώζουν την πιθανότητα κάτι να αλλάξει θετικά κάποια στιγμή. Το κολιμπρί αγαπά την αξιοπρέπεια που του χαρίζει η ανάληψη της προσωπικής του ευθύνης.

Άρθρο 2

Τα κολιμπρί κουνούν τα φτερά τους με 70-80 χτυπήματα το δευτερόλεπτο. Κάθε στιγμή της ζωής τους ξέρουν ότι είναι πολύτιμη και επιλέγουν να της επενδύουν την ενέργεια που της αξίζει. Η παθητικότητα είναι παράλογη επιλογή για ένα κολιμπρί.

Άρθρο 3

Ένα κολιμπρί ξέρει πως στη ζωή μετράει η καρδιά. Κέντρο της ύπαρξης του λογίζεται την καρδιά.  Ζητά από την καρδιά του, λοιπόν, να χτυπά περισσότερες από 1000 φορές το λεπτό.

Άρθρο 4

Κι όμως. Μερικές φορές το κολιμπρί είναι τόσο φτωχό σε ενέργεια που ζει πραγματικά στα όρια. Θα μπορούσε να πεθάνει ενώ κοιμάται, γιατί απλά δεν τρώει κάθε μισή ώρα, όπως κάνει όταν είναι ξύπνιο. Αντ’ αυτού έρχεται σε μια κατάσταση λήθαργου με τον καρδιακό του παλμό να πέφτει, στο ελάχιστο, ώστε να μειωθεί η ανάγκη του για φαγητό. Από τους 1000 χτύπους στους ελάχιστους ανά λεπτό. Κι όμως η αλλαγή και πάλι δεν τρομάζει. Το κολιμπρί κάνει  ό,τι χρειάζεται, για να γίνει αυτό που μπορεί να είναι. Αλλάζει ρυθμό για να φροντίσει τον εαυτό του, σέβεται τις ανάγκες του και παίρνει σημαντικές αποφάσεις για αλλαγές στη ζώη του.

Άρθρο 5

Το κολιμπρί έχει το θάρρος να πάει κόντρα στη νόρμα, τη συνήθεια, την ευκολία, την εξουσία. Για να μην το ξεχνάει ποτέ αυτό, έμαθε να πετά και προς τα πίσω.

Άρθρο 7

Όταν αιωρείται στον αέρα το κολιμπρί καίει περισσότερη ενέργεια από οποιοδήποτε πουλί ή θηλαστικό και γι’αυτό συχνά ζει στα όρια ζωής και θανάτου. Για το κολιμπρί, η πρόκληση των ορίων καθημερινά δεν συμβαίνει ως απερισκεψία, αλλά ως δίψα για ζωή. Άλλωστε, το κολιμπρί τρέφεται πετώντας, συνδέοντας τη δίψα και την πείνα με την κίνηση, την κίνηση για ζωή.

Άρθρο 8

Ανάμεσα σε ζωή και θάνατο, το κολιμπρί πετά όρθιο, πετά μπρος και πίσω κάνοντας οκτάρια. Μπορεί ακόμα και να μείνει όρθιο ακίνητο, σαν να ακροβατεί. Το κολιμπρί απολαμβάνει να το αποκαλούν «ακροβάτη των πουλιών». Θεωρεί ότι η ζωή είναι μια σχοινοβασία, μια υπέροχη αναζήτηση ισορροπίας. Ένα παιχνίδι που κάνουν ασφαλές το χαμηλό κέντρο βάρους της αυτογνωσίας και το δίχτυ ασφαλείας των ποιοτικών σχέσεων. Το κολιμπρί ξέρει πως ακόμα κι αν πέσει, όσοι αγαπάει θα είναι εκεί να βοηθήσουν να σηκωθεί.

Άρθρο 9

Όταν το κολιμπρί ετοιμάζεται να λάβει αποφάσεις σχετικά με το φαγητό, την ασφάλεια ή την επιλογή συντρόφου, επηρεάζεται από τα διαφορετικά χρώματα που μπορεί να δει, χρώματα ανύπαρκτα στο ανθρώπινο μάτι. Για τα πιο σημαντικά, δεν εμπιστεύεται τάσεις, δεν ψάχνει την ασφάλεια σε εκείνα που βλέπουν τα υπόλοιπα ζώα. Εμπιστεύεται τη δική του ματιά. Και αυτή την εμπιστοσύνη την κέρδισε, δεν την δήλωσε αυτάρεσκα ξεχωρίζοντας απλά τον εαυτό του από τους άλλους. Για εκατοντάδες χρόνια λένε, εξασκήθηκε  να αναγνωρίζει περισσότερα από 1000 διαφορετικά χρώματα. Από γενιά σε γενιά, το κολιμπρί πέρασε αυτή την απίστευτη ικανότητα, μια ματιά που δεν προσπερνά λεπτομέρειες, δεν ισοπεδώνει με γενικότητες, αλλά αναγνωρίζει παντού τη μοναδικότητα που εμπνέει σεβασμό. Και δίνει τον χρόνο που αξίζει στα σημαντικά της ζωής, να μπορεί να διαχειριστεί και να αναλύσει περισσότερες πληροφορίες.

Αρθρο 10

Κατά συνέπεια του άρθρου 9, κάθε κολιμπρί είναι καλλιτέχνης. Ένας πιστός της Ομορφιάς. Οι βασικές πληροφορίες της ζωής του είναι τυλιγμένες με χρώματα, εκατοντάδες χρώματα, μέσα στα οποία βουτά διψασμένο.

Άρθρο 11

Το κολιμπρί θυμάται τα πιο αποδοτικά σημεία για τροφή με απίστευτη ακρίβεια. Η μνήμη είναι για το κολιμπρί απαραίτητη προυπόθεση επιβίωσης. Γι΄ αυτό κάθε μέρα κάνει ασκήσεις  μνήμης των όμορφων στιγμών της ζωής με λεπτομέρειες. Για να θυμάται τις λεπτομέρειες αυτές, τις ξαναφέρνει στη μνήμη του, και για να τις ξαναφέρει, τις αφηγείται. Σε στιγμές ξεκούρασης, κατανυκτικά δειλινά και βραδιές που τα αστέρια μοιάζουν πιο κοντά στη Γη, τα κολιμπρί μοιράζονται τις αφηγήσεις τους. Κι με αυτές τις μικρές και μεγάλες  αφηγήσεις τους ανακατασκευάζουν τον κόσμο. Τον ανακατασκευάζουν και τον μοιράζονται.

Άρθρο 12

Το κολιμπρί είναι τόσο εύθραυστο και ελαφρύ που πλησιάζει τα πιο ευαίσθητα λουλούδια, και τρέφεται χωρίς να κουνήσει ούτε ένα πέταλο. Παρά την τεράστια ενέργεια τους, τα 80 χτυπήματα το δευτερόλεπτο, ακόμα κι αν είναι ζωτική τους ανάγκη να τραφούν, αυτό συμβαίνει με εκπληκτική διακριτικότητα, ευαισθησία και.. ενσυναίσθηση. Παίρνουν μάλιστα, από κάθε άνθος μόνο όση τροφή μπορούν να διαχειριστούν εκείνη τη στιγμή και όχι περισσότερη.

Άρθρο 13

Η ευαισθησία είναι ο τρόπος που το κολιμπρί  προσεγγίζει το περιβάλλον του. Και με το περιβάλλον είναι σε πλήρη σύνδεση. Παραμένει ανοικτό σε ερεθίσματα, καθώς αισθάνεται την κίνηση ισόρροπα από όλες τις κατευθύνσεις. Ξέρει πως οι ζωές όλων μας είναι περισσότερο συνδεδεμένες μεταξύ τους απ’ όσο νομίζουμε.